Een os sjokt op zijn dooie gemak over de rode, stoffige zandweg. Rustig om zich heen kijkend maar onvermoeibaar stapt het dier verder, zich niets aantrekkend van de drukte om hem heen. Langs de weg staat een ezeltje geduldig te wachten op zijn eigenaar en scharrelen er wat kippen rond door het vuil dat overal op de grond verspreid ligt. Het straatbeeld wordt gedomineerd door de compounds, een soort woongemeenschappen die zijn opgetrokken uit golfplaten en andere bij elkaar geraapte materialen, en door de vele stalletjes met koopwaar, kleurrijke mensen die allemaal door elkaar lijken te rennen en luid toeterende taxi’s die zijn volgepropt met mensen. Kinderen rennen op blote voetjes langs het open riool terwijl ze spelen met een tak en wat lege flesjes. Enkele vrouwen met kleurige gedrapeerde stoffen en volgeladen manden op het hoofd kijken toe. Een groepje mannen met lange dreadlocks hangt tegen een weelderig versierde geel met groene taxi. Jonge spierbundels sjouwen kruiwagens met 200 kilo cement alsof het niets weegt.
Indringende geuren van kruiden, afval en heet zand dringen mijn neus binnen. Ik plak en zit volledig onder het stof. Mijn haar zit in de war en plakt tegen mijn voorhoofd, maar ik heb een wilde glinstering in mijn ogen van alles wat ik vandaag heb meegemaakt en alle bijzondere mensen die ik heb mogen ontmoeten. Ik zit in de laadbak van een jeep die in Nederland niet meer de weg op zou mogen. De jeep scheurt luid toeterend langs de compounds. ‘Toubab!’ ‘Toubab!’ roepen de kinderen. Een blanke zien ze niet zo vaak. Ze laten alles uit hun handen vallen en rennen achter de jeep aan alsof hun leven er vanaf hangt, want de Toubabs hebben meestal snoepjes bij. Welkom in Gambia. The smiling coast of Africa.
Laat ik beginnen met vertellen dat dit een van de mooiste reizen is die ik ooit heb gemaakt. Deze reis heeft mij heel diep geraakt in al haar facetten en ik heb Gambia en haar inwoners voor altijd in mijn hart gesloten. Nog nooit heb ik een volk ontmoet, zo warm, zo lief, zo oprecht en zo ontzettend vrolijk als de Gambianen. Het ontroerde me enorm dat deze mensen de rug zo recht houden, zo dankbaar zijn en altijd lachen, terwijl ik met eigen ogen heb gezien hoe bar slecht hun leefomstandigheden zijn. Ik heb meer dan eens mijn gezicht afgewend om mijn tranen te verbergen. Maar de Gambiaan blijft lachen. Gambia is met recht ‘The smiling coast of Africa’.
Dat gezegd hebbende zal ik er niet om liegen: als je gewend bent aan onze Nederlandse standaarden is het armoedig, vies, onhygiënisch, iedere vorm van luxe ontbreekt, niks werkt en niks gaat zoals het moet. Maar hé, dat is Afrika. Tegelijkertijd is het er heel veilig, mooi, groen, indrukwekkend, ontzettend vrolijk, ontroerend, kleurrijk, authentiek, onwijs gezellig, warm, en gewoon heel bijzonder.
Als je naar Gambia gaat zul je vrienden voor het leven maken. De mensen daar laten je niet meer los. Ze brengen je liefde, warmte, geluk, dankbaarheid en een indringend besef over je eigen leven. Deze reis was niet ‘leuk’ of ‘mooi’. Het was intens. Het was rauw. Het was oncomfortabel. Maar ik heb van iedere seconde genoten. Deze reis heeft diepe sporen achtergelaten en meer dan eens mijn hart gebroken, maar wat was het een wijze levensles. Want als ik één ding heb geleerd, dan is het dat in de Gambiaanse veerkracht en vrolijkheid de hoop van de wereld verscholen ligt.
Mooi, hoe je de sfeer en het beeld schetst van Gambia. Ik ben er nog nooit geweest, maar zag het precies voor me. Je schrijft het zo mooi dat ik zelfs opnieuw ga twijfelen om naar Gambia te gaan. Heb het al een paar keer overwogen, maar twijfelde of het land wel iets voor ons zijn. En er wordt het hele jaar malaria-medicatie geadviseerd, dat wil ik niet met 2 jonge kinderen… geen idee hoe groot het malaria-risico zou zijn als je in de wintermaanden gaat en goed smeert met anti-mug. Ben iig benieuwd naar je komende verhalen over het land!
Dank je Yvonne! Ik hoop dat ik jouw twijfel nog weg kan nemen, want Gambia mag je niet missen. Malaria indicatie is er inderdaad doorlopend. Mijn dochter van 5 en ik hebben ook malariapillen geslikt, geen last gehad van bijwerkingen en het ging allemaal prima. We hebben geen mug gezien. Voor de zekerheid hebben we wel dagelijks deet opgespoten en onder een geïmpregneerde klamboe geslapen. Laat je er niet van weerhouden.
Mooi geschreven ! Ik vond Gambia ook prachtig en de mensen geweldig !
Dank je Margreet! Het is ook een zeer bijzonder land.