Wie met mij op reis gaat, weet dat ik er geregeld bij loop als een muilezel. Vol goede moed sjouw ik rond met mijn stevig gevulde daypack -waar een tweepersoonshuishouden in schuilt- en met de cameratas, waar ik de Canon EOS 1100 D camera in heb zitten gezamenlijk met drie lenzen, overige toebehoren en een statief. Reisfotografie is mijn hobby en wanneer we op reis zijn spendeer ik dan ook veel tijd aan het maken, uitsorteren en nabewerken van mijn gemaakte opnamen. Veel reisfoto’s deel ik via mijn Instagram-account en op Facebook.
Door Jantien van Jantiensreisstijl.com werd ik uitgenodigd om de Fotografietag in te vullen, welke is bedacht door Jenny van Ikreis.net. Graag deel ik een aantal bijzondere foto’s met jullie!
Wat is de laatste foto die je gemaakt hebt?
Dat is deze foto op het strand van Domburg, die ik afgelopen zaterdag maakte. Zoals ik al eens omschreef in mijn blog Skuumkoppe, heb ik iets met de zee. Zo groots en oneindig, meeslepend en woest als ze is kan ik alleen maar staren naar de horizon en luisteren naar het ruisen van de golven. Het brengt het rust in mijn hoofd. Ik woon in het Limburgse land en om de paar weken móet ik gewoon naar de zee toe, dus dan stap ik de auto in en rij ik naar Zeeland. Uitwaaien, wandelen, mosselen eten, een goed glas wijn drinken en ’s avonds weer terug. Het doet wonderen.
Wat is je meest populaire foto op Instagram?
Dat is deze foto die ik maakte van de Skogafoss-waterval in IJsland. Deze foto was in 2015 de meest populaire foto op mijn Instagram. Ik heb er ook erg mijn best voor gedaan. Statief opgesteld, enkele proefopnamen gemaakt met verschillende sluitertijden en iso-instellingen en gewacht op het juiste moment. Stond ik daar anderhalf uur in de kou met mijn regenjasje 🙂 Toen brak de zon door en verscheen opeens die regenboog. Magnifiek!
Dit zijn trouwens de 9 meest populaire foto’s op mijn Instagram in 2015:
Achtereenvolgens: 1. de Skogafoss waterval in IJsland dus; 2. 9/11-memorial in New York; 3. mijn dochtertje die uitkijkt over Wadi Rum in Jordanië; 4. de oude brug in Mostar, Bosnië; 5. een mooi steegje in Mostar, Bosnië waar een kat nieuwsgierig naar me keek; 6. een parasol op het strand in Aqaba, Jordanië; 7. mijn dochtertje die een lange hangbrug oversteekt over de Soca-rivier in Slovenië; 8. de prikkeldraad rondom het concentratiekamp Auschwitz-Birkenau; 9. een foto van mijn reisuitrusting. De camera, mijn notitieboekje, reisgidsen en paspoorten gaan overal mee naar toe.
Wat fotografeer je het liefst?
Weidse landschappen en karakteristieke steden. Ik vind het mooi om de ruigheid, de desolatie en de grootsheid van een landschap over te brengen met een foto. Voor een landschap maak ik meestal gebruik van de groothoeklens waardoor de dramatiek van het landschap beter tot zijn recht komt. Zoals onderstaande foto van the dark hedges in Noord-Ierland, waarover ik ook een bijzonder verhaal schreef (het verhaal lees je hier) en onderstaande foto van de Eyjafjallavätnajokull vulkaan die in 2010 uitbarstte en het hele vliegverkeer wekenlang ontregelde.
Bij fotografie in steden vind ik het juist mooi om details te fotograferen die het verhaal van die stad vertellen, zoals een dansend meisje in een steegje in Napels, de rijke kleuren van Corfu-stad, de verlatenheid van een dorpje in Andalusië tijdens de siësta of juist de oneindige hoogte van de wolkenkrabbers in New York City.
Op welke foto ben je het meest trots?
Op de foto van de Skogafoss in IJsland, welke hierboven al aan bod kwam, ben ik erg trots en ook op onderstaande foto van een oud mannetje in een verlaten provinciestadje in het midden van Cuba. Wij zijn vorig jaar opgevangen door de lokale bevolking van dit Cubaanse stadje omdat we waren gestrand zonder geld, benzine en eten (het verhaal lees je hier) en toen nam een jongeman ons mee op de fiets en liet ons het stadje zien. Deze foto toont precies hoe kleurrijk dit stadje was en hoe rustig het leven er daar aan toe ging. Een perfect getimed moment dat een oud mannetje net door ruiten van een huisje tuurde, hij was de enige op straat en het leek wel alsof hij door het raam keek om te zien of er nog iemand naar buiten kwam vandaag of dat hij in zijn eentje moest blijven rond slenteren in de zinderende hitte van de Cubaanse zon.
Welke foto vertelt jou een bijzonder verhaal?
Onderstaande foto’s vertellen beiden een bijzonder verhaal. De eerste is een foto van mijn dochtertje, die toen 3 jaar was, en die hele helse klim naar the Monastery in Petra, Jordanië heeft gemaakt. Degene die wel eens in Petra is geweest weet dat het vanaf de Siq, de lange kloof die naar deze verborgen stad leidt, een flink aantal kilometers lopen is door de mulle zand, zonder beschutting in de verzengende hitte alleen al naar de trap langs de rots die naar the Monastery leidt. Daarna moet je de klim nog maken en die is echt zwaar. Ze heeft een paar stukjes in de nek gezeten en wilde de rest zelf lopen. Dat is haar goed gelukt! Ik schreef ook een blog over deze belevenis, deze lees je hier.
De tweede foto (onderstaand) maakte ik op een geweldige plek in IJsland. Het is een neergestort vliegtuig van de U.S. Navy met onze huurauto op de voorgrond. Het vliegtuig is in 1973 op een enorme, zwarte lavavlakte nabij Vik neergestort. Deze plek wordt in de meeste reisgidsen niet beschreven en je kunt hier alleen terecht komen als je beschikt over de juiste coördinaten, een goed werkende gps-tracker en een 4 wheel drive. Wij kwamen hierbij uit door onze hobby geocachen en jawel, in het vliegtuig lag de schat! Het hele verhaal lees je hier.
Ik ben nu benieuwd naar de foto’s van Co van opreismetco.nl en Marcella van marcellamolenaar.nl.
Jantiensreisstijl.com, dankjewel voor deze leuke tag!
Leuk om je foto’s te zien en je verhalen erbij te lezen!
Heel indrukwekkend dat je kleine meid zelf naar boven is gelopen in Petra. Het is inderdaad een behoorlijke klim. Wilde ze niet op een ezeltje?
Dank je Jenny! Ik vond de klim met die ezeltjes doodeng, dus dat mocht ze van mij niet 😉 De ezeltjes werden met geweld naar boven gedreven en degenen die er op zaten moesten zich stevig vasthouden om er niet vanaf te vallen en honderden meters omlaag het ravijn in te kieperen. Mij niet gezien, brrr! Mijn dochtertje klauterde vrolijk naar boven terwijl ik met mijn tong op de schoenen liep, haha 🙂 En gelukkig heeft mijn neef haar een paar stukken in de nek gepakt, dat scheelde wel.