Een ode aan Athene

Athene. Ik verlangde al naar je sinds de tijd dat ik nog op het gymnasium zat. Ik leerde jouw vreemde taal vol tekens. Ik leerde over je nalatenschap van de oudheid en over je mythologie. Over de goden van de Olympus. Over Athena, de godin van de schone kunsten, de wijsheid en de wetenschap, waar jij je naam aan te danken hebt.

Het is februari en het is aangenaam warm. De geur van de zomer hangt al in de lucht. De geur van warme dennen vermengd met citrusvruchten, die al in volle ornaat aan de bomen hangen. Een jas blijkt overbodig en in onze bloesjes lopen we rond terwijl de zonnestralen ons verwarmen. We drinken wijn in de middagzon op het terras. We dwalen door prachtige wijkjes met smalle witte trapjes in kronkelige steegjes, waar de huizen blauwe deurtjes hebben en sinaasappelbomen hun eerste vruchten in volle glorie presenteren. We zien poezen op elke hoek van de straat. Uit de vele etablissementen klinkt vrolijke traditionele muziek. Mensen dansen. Elke dag eten we buiten. Heerlijke mezedes om met elkaar te delen. Goddelijke olijven, feta, moussaka, mals lamsvlees en verse vis, welke ik deel met mijn dochter en twee van mijn beste vrienden. Het leven is mooi.

Tussen de geurige bougainvilles die alweer beginnen te bloeien rusten we uit in de zon, aan de voet van 5000 jaar geschiedenis. Het Parthenon dat trots pronkt op de top van de Akropolis, jouw kroonjuweel in het hart van de stad. Je vele tempels gewijd aan de goden, de magnifiek versierde zuilengalerijen en op elke hoek een opgraving. Alsof de tijd hier heeft stil gestaan. Athene, je ademt oudheid. De bakermat van onze westerse beschaving is geboren uit jouw schoot. Socrates, Plato, en Aristoteles bedachten onder jouw hoede hun meest briljante theorieën. Al wat ik weet, is dat ik niets weet.

In de zon op het terras overdenk ik je schoonheid, je wijsheid en je wetenschap. Onder het wakend oog van Dionysos hef ik het glas en breng ik een ode aan mijn favoriete griekse godin. Athena, ik kom terug.